Акопян Армен, 6 класс, 12 лет
Базовая школа N69 им. А. Д. Сахарова
г. Еревана , Армения
руководитель Самвелян Карине Кимовна

НЕСПРАВЕДЛИВОСТЬ

С самого начала фильма я ощущаю боль. Я никак не могу понять, как может отец отвезти своего малолетнего сына на заработки, несмотря на то, что мать всем сердцем предчувствует гибель своего сына. Маленький Гикор скрывал свое отчаяние, в душе противился, но нужда заставила его молча подчиниться воле отца.

Начались тяжелые дни мальчика. Мне очень тяжело было смотреть на то, как Гикор подавал еду своим хозяевам, а сам оставался голодным и со слезами на глазах смотрел, как они едят. Или же в холод и в жару стоял голодный и приглашал людей в магазин. Я вот думаю, если бы у этого бессердечного человека, у этого ага не было бы денег и богатства, он бы также жестоко обращался бы со свои маленьким ребенком?

В больнице маленький Гикор при смерти зовет своих родных, но умирает так и не увидев их . Как же с этим чувством вины будет жить Амбо после всего этого?
С самого начала фильма до его конца я чувствую глубокую боль и жалость к Гикору и ко всем, кто похож на него. Я хочу, чтобы и взрослые, и дети были здоровы и жили в этом мире беззаботно и счастливо.

К сожалению, мое желание неосуществимо, в наши дни тоже есть много Гикоров. Из-за нужды они оторваны от школы и выполняют тяжелую работу, чтобы заработать на хлеб насущный.
По-моему, фильм созвучен с книгой, т.к те чувства и эмоции, которые переполняли меня, когда я читал книгу, были у меня при просмотре фильма. Хотя книга волнует больше. Наверное это от того, что автор описывает те переживания героев, которые невозможно показать игрой.
У «Гикора» тяжелый конец. Это наверняка из-за того, что реальность во времена Туманяна была такой. Но я бы на месте сценариста не завершил бы фильм смертью Гикора. Я бы хотел, чтобы у фильма было продолжение, чтобы мы видели Гикора выросшим и исполнившим свои желания, т. к. он достоин этого, достоин быть счастливым и справедливость должна была восторжествовать.

Режиссёр фильма Сергей Исраелян. Он родился в городе Касах в 1937 году. В 1965 году он закончил Московскую государственную киноакадемию, отдел операторского мастерства. Фильм «Гикор» был снят в 1982 году. Сергей Исраелян скончался 16-го октября в 2003 года .

Հակոբյան Արմեն,
6-րդ դասարն, 12 տարեկան,
Երևանի Ա. Դ. Սախարովի անվան
հ. 69 հիմնական դպրոց, Հայաստան
ղեկավար Կարինե Կիմի Սամվելյան
ԱՆԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
Ֆիլմը սկսվելուն պես մեծ ցավ եմ ապրում: Չեմ հասկանում, թե հայրն ինչպես է կարողանում իր մանկահասակ երեխային տանել աշխատելու, թեև մայրը սրտով զգում էր իր որդու կործանումը: Փոքրիկ Գիքորը ցույց չէր տալիս իր տրտմությունը, հո¬¬¬¬գով հակառակվում էր, բայց կարիքից դրդված` լուռ հնազանդվեց հոր կամքին:
Սկսվեցին տղայի դաժան օրերը: Ինձ համար շատ ծանր է նայել, թե ինչպես է Գիքորը իր տերերին ուտելիք մատուցում, իսկ ինքը սոված ու լացելով նայում, թե նրանք ինչպես են ուտում, կամ ցրտին ու շոգին, սոված ու ծարավ դրսում կանգնած` մարդ հրավիրում խանութ: Մտածում եմ` այդ անսիրտ մարդը, այդ աղան եթե փող ու հա¬րստու¬թյուն չունենար, իր փոքրիկ երեխայի հետ այդպես դաժան կվարվե՞ր:
Հիվանդանոցում մահամերձ Գիքորը իր հարազատներին է կանչում, բայց մեռ¬նում է` այդպես էլ նրանց չտեսնելով: Ինչպե՞ս պիտի Համբոն իր այդ մեղքի զգացու¬մով ապրի այդքանից հետո:
Ֆիլմի սկզբից մինչև ավարտը մեծ ցավ ու խղճահարություն եմ զգում Գիքորի և նրա նմանների հանդեպ: Ես ցանկանում եմ, որ այս աշխարհում բոլորը` մեծ թե մա¬նուկ, լինեն առողջ, անհոգ ու երջանիկ:
Ցավոք, իմ այդ ցանկությունը անիրականանալի է, քանի որ մեր օրերում էլ շատ Գիքորներ կան: Կարիքից դրդված`կտրվում են դպրոցից և փողոցներում դժվար աշխատանք կատարում, որ օրվա հացի փող վաստակեն:
Իմ կարծիքով ֆիլմը գրքի հետ շատ համահունչ է, քանի որ այն հույզերը, որ զգա¬ցել եմ գիրքը կարդալիս, զգացել եմ նաև ֆիլմը դիտելիս: Թեև գիրքն ավելի հուզիչ է: Երևի նրանից է, որ հեղինակը նկարագրում է հերոսների ապրումները, զգացում¬ները, այն, ինչ բարձրաձայն չի արտահայտվում:
«Գիքորը» ծանր ավարտ ունի, քանի որ Թումանյանի ժամանակ իրականությունն այդ էր երևի, բայց ես կինոբեմադրիչի փոխարեն ֆիլմը Գիքորի մահով չէի ավարտի: Ես կցանկանայի, որ ֆիլմը շարունակվեր, և մենք տեսնեինք Գիքորին մեծացած ու իր երազանքներն իրականացած, որովհետև նա արժանի էր երջանիկ լինելու, իսկ արդա¬րությունը պիտի հաղթեր:
Ֆիլմի բեմադրիչը Սերգեյ Իսրայելյանն է: Նա ծնվել է 1937թ. Ղազախ քաղա¬քում: 1965թ. ավարտել է Մոսկվայի պետական կինոակադեմիայի օպերատորական բաժինը: «Գիքոր» ֆիլմը նկարահանել է 1982թ.: Սերգեյ Իսրայելյանը մահացել է 2003 թ. հոկտեմբերի 16-ին: